διαδιδράσκω
διαδίδωδια·διδράσκω :
1 s’enfuir de côté et
d’autre, Spt. 2
Macc. 8, 13 ||
2 s’enfuir, Thc. 7, 58 ; Ar. Ach. 601 ; δ. τινά,
Hdt. 8, 75,
échapper à qqn en fuyant ; τι,
Arét. 9d, 21d, échapper à qqe ch.
(à la mort, etc.) ||
E Prés. 3 pl. ion. διαδιδρήσκουσι, Arét.
l. c. Ao.
part. διαδράς, Hdt. 8, 75 ; Spt. Sir. 11, 11. Pf. part. acc. pl.
διαδεδρακότας, Ar. l. c.