διαπυνθάνομαι
διάπυοςδια·πυνθάνομαι (f.
διαπεύσομαι, ao.
2 διεπυθόμην, etc.) s’informer de : τι, Plat. Conv. 172a, de qqe ch. ; τί τινος,
Plut. Cato mi.
16, demander qqe ch. à qqn ;
avec une prop. rel. δ.
τινος πῶς χρή, Plat. Rsp. 469a ; δ. τινος εἰ,
Plut. Rom.
8, demander à qqn comment il faut,
etc. ; demander à qqn si, etc. ; abs. Plat. Hipp. mi. 369d.