διαρρήσσω

διαρρικνόομαι-οῦμαι

διάρριμμα
δια·ρρικνόομαι-οῦμαι (seul. prés. impér. 2 sg. διαρρικνοῦ) balancer les hanches d’une façon indécente, en parl. d’une danse, Crat. fr. 221 Mein.