διασιτία

διασιωπάω-ῶ

διασκαίρω
δια·σιωπάω-ῶ (f. ήσομαι)
1 intr. rester silencieux, Eur. Hel. 1551 ; Xén. Mem. 3, 6, 4 ||
2 tr. passer sous silence, acc. Pd. O. 13, 91 ; Eur. Ion 1566 ||
E Fut. dor. -άσομαι [ᾱ] Pd. l. c.
Étym. cf. διασωπάω.