διασμύχω

διασοϐέω-ῶ

διασόϐησις
δια·σοϐέω-ῶ :
1 disperser en effrayant, Plut. M. 133a ; Hld. 7, 26 ||
2 agiter vivement, exciter, Alciphr. fr. 5, 2 ; au pass. être excité, d’où être arrogant, Plut. M. 32a.