διασπείρω
διασπεύδωδια·σπείρω (f.
-σπερῶ ; ao. 2
pass. διεσπάρην, pf. διέσπαρμαι)
1 distribuer :
τι τῇ στρατιῇ, Hdt. 3, 13, qqe ch. à
l’armée ||
2 disperser, disséminer,
en parl. de pers. Hdt. 3, 68 ; fig. λόγον, Xén. Hell. 5, 1, 25, répandre un bruit ; τοὔνομα, Isocr. 103b, répandre le nom (de
qqn) ; particul. répandre à profusion,
gaspiller, Soph. El. 1291 ||
E Ao. 2 pass. inf. réc.
διασπερῆναι (p.
διασπαρῆναι) NT.
Ap. 8,
4.