διατιλάω-ῶ

διατίλλω

διάτιλμα
δια·τίλλω :
1 arracher poil à poil, épiler, Soph. fr. 587 (pf. pass. part. διατετιλμένης) ||
2 p. ext. arracher, en gén. Nyss. 2, 1026d.