διχογνωμονέω-ῶ

διχογνώμων

διχογραφέω-ῶ
διχο·γνώμων, ων, ον, gén. ονος [ῐ] partagé entre deux avis contraires, Plut. M. 11d.
Étym. δίχα, γνώμη.