διδασκαλία

διδασκαλικός

διδασκαλικῶς
διδασκαλικός, ή, όν [ῐκᾰ]
1 qui concerne l’enseignement, Plat. Crat. 388b ; λόγοι δ. Xén. Mem. 1, 2, 21, les discours, c. à d. les enseignements des maîtres ; ἡ διδασκαλική (s. e. τέχνη) Plat. Soph. 231b ; τὸ διδασκαλικόν, Plat. Leg. 813b, l’art d’enseigner ; τόπος δ. Sch.-Il. 7, 857, passage classique ||
2 capable d’enseigner, apte à instruire, Plat. Gorg. 455a, Crat. 388c ; Arstt. Metaph. 1 ; τὸ διδασκαλικόν, Plut. M. 406e, ce qui peut instruire ||
Cp. -ώτερος, Arstt. l. c.
Étym. διδάσκαλος.