δικαστηρίδιον

δικαστήριον

δικαστής
δικαστήριον, ου (τὸ) [ῐκ]
1 tribunal, endroit où l’on juge, Hdt. 6, 72, 104 ; Plat. Phædr. 273b ; Ant. 143, 42 ; And. 3, 27, etc. ||
2 p. ext. le tribunal, c. à d. les juges eux-mêmes, Ar. Vesp. 624 ; Plat. Leg. 880d ; Dém. 585, 9.
Étym. δικάζω.