δίπαλτος

διπενθημιμερής

διπενθημιμερικός
δι·πενθημιμερής, ής, ές, qui consiste en deux penthémimères (⏑ ⏑ ‒ ⏑ ⏑ ‒ / ‒ ∪ ⏑ ‒ ⏑) Héph. 15, 12 ; Sch.-Ar. Pax 775.
Étym. δίς, π.