διφάσιος

διφάω

διφήτωρ
διφάω [ῑ] (seul. prés.) chercher, scruter, fouiller, Il. 16, 747 ; Hés. O. 374 ||
E Prés. ind. 3 sg. διφᾷ, Call. fr. 32 ; 2 pl. διφᾶτε, Call. fr. 65 ; part. διφῶν, Il. l. c. ; fém. διφῶσα, l. c. — Prés. ion. διφέω, Anth. 9, 559.