διπλοΐζω

διπλοΐς

διπλόος-οῦς
διπλοΐς, ΐδος (ἡ) [ῐδ]
1 (s. e. χλαῖνα) manteau qu’on met en double, Anth. 7, 65 ; Spt. 1 Reg. 2, 19 ; 24, 6, etc. ||
2 suture du crâne, Hpc. 469, 10.
Étym. διπλόος.