δίστεγος

διστιχία

διστιχίασις
διστιχία, ας (ἡ) [τῐ] litt. double rangée, d’où :
1 croissance d’une double rangée de cils, sorte de maladie, Gal. 2, 391 ; P. Eg. 112 Briau ||
2 distique, Héph. Poem. 1, 5 ; Sch.-Ar. Nub. 476.
Étym. δίστιχος.