δολιόφρων

δολιόω-ῶ

δολιχαίων
δολιόω-ῶ :
1 être fourbe, rusé, Symm. Prov. 26, 19 ||
2 act. tromper : τινά τι, Spt. Num. 25, 17, qqn en qqe ch. ; abs. Spt. Ps. 6, 9 ; au pass. ibid. 104, 24.
Étym. δόλιος.