δοναθείς

δονακεύομαι

δονακεύς
*δονακεύομαι (seul. ion. ao. 3 sg. ἐδουνακεύσατο) [ᾰ] prendre avec des gluaux, acc. Anth. 9, 264.
Étym. δοῦναξ, v. δόναξ.