δρακοντίας, ου
[ᾰκ] adj. m. de
dragon : δ. πυρός, Th. H.P. 3, 21, 2, sorte de blé ; δ.
σικυός, Ath. 74b, sorte de concombre.
Étym.
δράκων.
δρακοντίας
δρακοντίασιςδρακοντίας, αδος
[ᾰκ] adj. f.
δ. πελειάς (ἡ)
sorte de pigeon, Nic. (Ath. 395c).
Étym.
δράκων.