δρακοντόμορφος

δρακοντόπους

δρακοντοφόνος
δρακοντό·πους, gén. -ποδος (ὁ, ἡ) [ᾰ] aux pieds de dragon, Naz. 1, 653 Migne.
Étym. δράκων, πούς.