δρακοντόφρουρος

δρακοντώδης

δράκος
δρακοντώδης, ης, ες [ᾰ]
1 qui se montre couvert de serpents, Eur. Or. 256 ||
2 de la nature du serpent, fig. Plut. M. 551e.
Étym. δράκων, -ωδης.