*δράστης, seul. ion.
δρήστης, ου
(ὁ)
1 qui agit, Archil. 67 ||
2 énergique, Man. 5, 85.
Étym.
δράω.
δράστης
δραστικόςδράστης, ου (ὁ) esclave fugitif, Sib.
4, 520 ; d’où
mauvais esclave, Pd. P. 4, 511 (nomin. sg. dor. δράστας).
Étym.
*διδράσκω.