δριμυφαγέω-ῶ

δριμυφαγία

δρίος
δριμυφαγία, ας (ἡ) [ῑῠᾰγ] usage d’aliments aigres, Diosc. 2, 33 ; P. Eg. 3, 118.
Étym. v. le préc.