δριμυφαγία

δρίος

Δρόγγιλον
δρίος (τὸ) [ῐ] seul. nom. et acc. sg. δρίος, Od. 14, 353 (nom.) ; Anth. 7, 203 (acc.) ; Opp. H. 4, 588 (acc) ; pl. δρία, Hés. O. 528 ; Soph. Tr. 1012 ; Eur. Hel. 1326 ; A. Rh. 4, 970, petit bois, taillis.