δυσαλγής

δυσάλγητος

δυσαλθής
δυσ·άλγητος, ος, ον [ῠ]
1 très douloureux, Eup. (Poll. 3, 130) ||
2 insensible, Soph. O.R. 12, fr. 689.
Étym. δ. ἀλγέω.