δυσάλιος

δυσαλλοίωτος

δυσάλυκτος
δυσ·αλλοίωτος, ος, ον [ῠ]
1 difficile à modifier, A. Aphr. Probl. 1, 83 ; Gal. 2, 12 ||
2 d’une digestion difficile, Hpc. 383 commenc. ; Gal. 2, 210.
Étym. δ. ἀλλοιόω.