δυσαμερία

δυσάμμορος

δυσανάϐατος
δυσ·άμμορος, ος, ον [ῠ] très malheureux, Il. 19, 315 ; 22, 428, 485 ; A. Rh. 2, 218.
Étym. δ. ἄμμορος.