δυσαναθυμίατος

δυσανάκλητος

δυσανακλήτως
δυσανάκλητος, ος, ον [ῠᾰν]
1 difficile à rappeler, à ramener, Plut. M. 74e ; Jos. B.J. 2, 18, 8 ; etc. ||
2 fig. difficile à rappeler à soi, à calmer, M. Tyr. 33, 6, etc.