δυσέκδεκτος

δυσέκδρομος

δυσεκθέρμαντος
δυσ·έκδρομος, ος, ον [ῠ] qu’il est difficile d’éviter dans sa course, Nic. Al. 14.
Étym. δ. ἐκδραμεῖν.