δυσεκπέρατος

δυσέκπληκτος

δυσέκπλοος-ους
δυσ·έκπληκτος, ος, ον [ῠ] difficile à effrayer, Arstt. Virt. et vit. 4, 4.
Étym. δ. ἐκπλήσσω.