δυσέντευκτος

δυσεντευξία

δυσένωτος
δυσεντευξία, ας (ἡ) [ῠ] difficulté d’accès, humeur désagréable, DS. 19, 9 ; Cass. Probl. 80.
Étym. δυσέντευκτος.