δυσέξοδος

δυσέξοιστος

δύσεο
δυσ·έξοιστος, ος, ον [ῠ] difficile à expliquer, Porph. V. Pyth. p. 202, 29.
Étym. δ. ἐξοίσομαι, v. ἐκφέρω.