δυσκλῃδόνιστος

δυσκληρέω-ῶ

δυσκλήρημα
δυσκληρέω-ῶ, n’être pas favorisé du sort, Plat. Leg. 690c ; p. ext. être malheureux, Nyss. 1, 890c.
Étym. δύσκληρος.