δυσκληρέω-ῶ

δυσκλήρημα

δυσκληρία
δυσκλήρημα, ατος (τὸ) mauvais lot, sort malheureux, malheur, Pol. Exc. Vat. p. 437 ; DS. Exc. Vat. p. 92.
Étym. δυσκληρέω.