δυσκολαίνω

δυσκολία

δυσκόλλητος
δυσκολία, ας (ἡ)
1 humeur difficile ou morose, Ar. Vesp. 106 ; Plat. Rsp. 411c ||
2 difficulté d’une chose, Dém. 57, 2 ; Arstt. Pol. 5, 7.
Étym. δύσκολος.