δυσπείθεια

δυσπειθής

δυσπειθῶς
δυσ·πειθής, ής, ές, difficile à persuader, c. à d.
1 inexorable, Plat. Phædr. 271d ||
2 indocile, Xén. Mem. 4, 1, 3 ; Plat. Leg. 880a ||
Cp. -έστερος, Hiérocl. (Stob. 3, 191).
Étym. δ. πείθω.