δυσπειθής

δυσπειθῶς

δυσπειρία
δυσπειθῶς, adv.
1 avec impatience, Plut. Galb. 25 ||
2 avec indocilité, d’où à grand peine, Héron 122 ; App. 1, 355 Schweigh.
Étym. δυσπειθής.