δυσφρόνως

δυσφροσύνη

δύσφρων
δυσφροσύνη, ης (ἡ) (seul. gén. pl. épq. -άων) chagrin, inquiétude, Hés. Th. 528 ; Sim. (Ath. 447a).
Étym. δύσφρων.