δυσπόριστος

δύσπορος

δυσποτμέω-ῶ
δύσ·πορος, ος, ον, difficile à traverser, Xén. An. 6, 5, 12 ; Plat. Crat. 420e ; Luc. D. deor. 10, 2 ; τὰ δ. Luc. Demon. 1, passages difficiles.
Étym. δ. πόρος.