Δύσσαιοι

δυσσέϐεια

δυσσεϐέω-ῶ
δυσσέϐεια, ας (ἡ)
1 impiété, Eschl. Ch. 704 ; Soph. El. 1383 ; Eur. Cycl. 310, Hel. 1027 ||
2 réputation d’impiété, Soph. Ant. 924.
Étym. δυσσεϐής.