δυσσέϐεια

δυσσεϐέω-ῶ

δυσσεϐέως
δυσσεϐέω-ῶ (seul. prés.) être impie, Eschl. Eum. 909 ; Soph. Tr. 1245 ; Eur. Med. 755.
Étym. δυσσεϐής.