δυσ·σεϐής, ής, ές,
impie,
en parl. de pers. Eschl. Sept. 598 ; Soph. Aj. 1293 ; Eur. Hipp. 1050 ; en parl. de choses,
Eschl. Ag.
758 ; Soph.
Ant. 514 ;
Eur. Med.
1287, I.T.
694, etc. ||
Cp. -έστερος, Eschl.
Sept. 598 ;
sup. -έστατος,
Soph. Aj.
1293.
Étym.
δ. σέϐομαι.