δύσζωος

δυσήκεστος

δυσηκοέω-οῶ
δυσ·ήκεστος, ος, ον [ῠ] difficile à guérir, Hpc. Fract. 770 fin ; Anth. 3, 19.
Étym. δ. ἀκέομαι.