δημαγωγέω-ῶ

δημαγωγία

δημαγωγικός
δημαγωγία, ας (ἡ) [ᾰγ] art de conduire le peuple, particul. en captant sa faveur, Ar. Eq. 191 ; Arstt. Pol. 5, 6, 6.
Étym. δημαγωγός.