δημόκοινος

δημοκόλαξ

δημοκοπέω-ῶ
δημο·κόλαξ, ακος (ὁ) [ᾰκ] flatteur du peuple, DH. 6, 60 ; Luc. Dem. enc. 31.
Étym. δῆμος, κ.