δηθύνω [
ῡ]
(
seul. prés. et
impf.) tarder,
Hom. A. Rh. ||
E Prés. sbj. 2 sg. épq.
δηθύνῃσθα, Od.
12, 121 ; inf.
-ύνειν, Od.
17, 278 ; A.
Rh. 2, 75 ; part. -ύνων, Il. 6, 519 ; A. Rh. 2, 985 ;
Anth. 5, 223.
Impf. 3 sg.
poét. δήθυνε [ῡ] Il. 6, 503.
Étym.
δηθά.