δωδεκάγναμπτος

δωδεκάγωνον

δωδεκαδάκτυλος
δωδεκά·γωνον, ου (τὸ) [ᾰ] dodécagone, mesure de douze angles ou côtés, Plut. M. 363a.
Étym. δ. γωνία.