Ἐχεκρατίδης

ἐχεκτέανος

Ἐχέλαος
ἐχε·κτέανος, ος, ον [ᾰ] qui a du bien, riche, Rhian. 1 ; Nonn. D. 11, 37, etc.
Étym. ἔχω, κτέανον.