Ἐχεκράτης

Ἐχεκρατίδης

ἐχεκτέανος
Ἐχεκρατίδης, ου (ὁ) [ᾰῐ] Ekhékratidès, h. Thc. 1, 111 ; Anth. 6, 142 ||
E Dor. -ίδας, Anth. 6, 142 ; gén. -α, Anth. 6, 123.
Étym. patr. du préc.