ἐχινομῆτραι

ἐχινόπους

ἐχινό·πους, gén. -ποδος (ὁ) pied de hérisson, sorte de chardon, plante, Ath. 97d ; Poèt. (Plut. M. 44e).

Étym. ἐχῖνος, πούς.