ἐγερσιμάχα

ἐγερσιμάχας

ἐγερσίμοθος
ἐγερσι·μάχας, ου (ὁ) [ῐᾰᾱ] qui excite les combats, Anth. 7, 424.
Étym. ἐγείρω, μάχη.