εἰλαρχέω-ῶ

εἰλάρχης

Εἰλατίδης
εἰλ·άρχης, ου (ὁ) chef d’une troupe de cavaliers, Pol. 6, 25, 1 ; Plut. Tim. 31.
Étym. εἴλη, ἄρχω.